سمینارعلمی: با موضوع : آبگیرهای موقت بهاره و اهمیت آنها در شیلات در مورخه 9/5/96 درمرکز تحقیقات آرتمیای کشور ارایه شد، در این سخنرانی علمی اهمیت و بیان اینکه آبگیرهای موقتی ، زیستگاه های آبزی پر استرس دارای فون و فلور متنوعی هستند که منبع آب آنها از بارش باران ، جریان رودخانه ، آب زیرزمینی یا ترکیبی از اینها تامین شده و معمولاً کم عمق بوده و می توانند محل تغذیه و تولیدمثل گونه های پرندگان مهاجر و فلامینگو باشند. آبزیان این آبگیرها شامل جلبک ها ، باکتری ها، تک یاخته ها ، نماتدها ، زئوپلانکتن ها، حشرات آبزی ، آبشش پایان ( پریان میگو ، دافنی ) ، سنجاقک، دوزیستان ، برخی خزندگان و ماهی ها می باشند . آبشش پایان و از جمله پریان میگوهای ساکن آبگیرهای بهاره با دارا بودن ارزش غذایی بالا به عنوان غذای زنده مناسب برای تغذیه ماهیان خاویاری ، پرورشی و زینتی و همچنین خرچنگ دراز آب شیرین مطرح هستند . متاسفانه این نواحی ، برای کشاورزی و توسعه شهر نشینی به کار می روند . از بین رفتن آبگیرهای بهاری و به تبع آن نابودی موجودات زنده آن ، موجب شده برخی از گونه های گیاهان و جانوران ساکن آنرا از لحاظ انقراض گونه ای در فهرست موجودات در معرض خطر قراردهند . این آبگیرها فواید ارزشمندی به عنوان منبع آب کشاورزی ، مصارف خانگی ، کنترل سیلاب ها و مهار سیل ، نگه داری مواد مغذی ، بانک ژن گونه های نادر ، ارزش های زیبایی شناسی ، طبیعت درمانی ، اکوتوریسم دارند و مکانی برای تحقیقات علمی و مطالعات دراز مدت و آموزش هستند . امروزه فعالیت در آبگیرهای بهاره ، نیاز به کسب مجوز ندارد ولی هرگونه تاثیر روی آبشش پایان و گیاهان موجود در این زیستگاه ها با کاهش هر گونه دستکاری بشر باید به حداقل رسانده شود . مدیریت میزان صید و بهره برداری ازذخایر بی پوششان و سایر بی مهرگان دارای ارزش شیلاتی ساکن این آبگیرها باید با ارزیابی کارشناسانه مبتنی بر دانش فنی و توجه به حفظ حیات این تالاب ها و جمعیت های جانوری و گیاهی موجود صورت گیرد و عوامل متعدد بسیاری از جمله حفظ و نگهداری هیدرولوژی استخر و ویژگی های شیمیایی آب ، جلوگیری از ورود سموم و حفظ تنوع ژنتیکی را مد نظر قرار دهد.